از خموشی هر که سر در جیب فکرت می برد

در سخن از دیگران گوی سعادت می برد

آنچنان کز پنبه می سازند پاک آیینه را

خامشی از سینه من گرد کلفت می برد

مصرع برجسته در هنگامه دلمردگان

چون چراغ روز بر پروانه حسرت می برد